در تمامی کشورها، نوعی نظام آموزشی وجود دارد که قرار است به نیازهای مربوط به تربیت نیروی انسانی ماهر پاسخ ‌دهد. تغییر در این نظام و اجزا و ابزارهای آن، نیازمند برنامه‌ریزی پایدار و منسجم است و استفاده از فناوری در این نظام سنتی باید با رویکرد مبتنی بر بومی‌سازی باشد. بومی‌سازی به معنای تغییر در نظام فناوری نیست، بلکه سازگار کردن کیفیت استفاده از این پدیده در موقعیت‌های فرهنگی و Learningاجتماعی خاص است. پیش‌شرط استفاده از یادگیری الکترونیکی، به عنوان یکی از مظاهر برجستة فناوری‌های نوین، وجود زمینه و بسترهای لازم و دیدگاه روشن درباره آن در برنامه‌های توسعة ملی است. باید بررسی می‌کرد که رویکرد ملی به خط‌مشی‌های اطلاعاتی در کشور چگونه است؟ پاسخ این پرسش و اینکه جایگاه فناوری اطلاعات در کشور چگونه تعریف شده و مورد پشتیبانی قرار می‌گیرد، می‌تواند تکلیف موضوع یادگیری الکترونیکی را روشن کند .

برای ایجاد نظام یادگیری الکترونیکی، تدوین برنامة استراتژیک ملی در جهت دست‌یابی به هدف‌های مورد نظر الزامی بوده و فعالیتی زیربنایی به شمار می‌رود. گام نخست در تدوین یک برنامة استراتژیک، باید تمامی اقدام‌های استراتژیک برای درونی کردن یادگیری الکترونیکی، در کلیة بخش‌ها، را در برگیرد:

– پشتیبانی جدی و مؤثر از ابتکار و نوآوری در حوزة تعلیم و یادگیری

  • هدایت مناسب یادگیری الکترونیکی
  • ایجاد وحدت در پشتیبانی از یادگیرندگان
  • ایجاد بازار بهتر برای‌یادگیری الکترونیکی
  • بیمة فنی و استاندارد کیفیت
  • تربیت و بهینه‌سازی کادرهای آموزشی

متن کامل این مقاله را در اینجا (PDF) بخوانید